Przerost prostaty jest łagodną zmianą nowotworową o charakterze gruczolaka. Gruczolak nie jest jednak równoznaczny z groźnym dla życia rakiem prostaty. Łagodny rozrost (BPH) jest bardzo powszechnym stanem, który nie zawsze objawia się jako choroba dająca objawy. Cechy mikroskopowe BPH dają się znaleźć u 90% mężczyzn w wieku 85 lat. Sama choroba nie predysponuje do pojawienia się raka stercza, jednak bywa niebezpieczna z innych przyczyn.
Czym grozi rozrost prostaty?
Łagodny rozrost prostaty zaburza funkcjonowanie układu moczowego przez fizyczny ucisk na moczowód. Prostata to miąższowy organ o cechach gruczołu zewnętrznego, przez którego strukturę przebiega odcinek sterczowy moczowodu. Zwiększenie objętości stercza utrudnia odpływ moczu do części dystalnej cewki moczowej, co prowadzi do licznych konsekwencji.
Najbardziej widoczną konsekwencją BPH jest zmiana charakteru mikcji. Oddawanie moczu często, małymi porcjami, z bólem oraz o zmienionym strumieniu to bezpośrednie skutki zwężenia dróg moczowych. Wraz z utrudnieniem przepływu moczu przez moczowód mięśnie, szczególnie mięsień wypieracz pęcherza, ulegają hipertrofii. Kompensacja poprzez zwiększenie siły pompy mięśniowej ma jednak swoje ograniczenia i w trakcie trwania choroby opróżnianie pęcherza jest coraz mniej wydajne. Skutkuje to uczuciem niepełnego opróżniania pęcherza po oddawaniu moczu.
Pośrednie skutki łagodnego rozrostu stercza wynikają z zalegania moczu. Niesprawne usuwanie moczu z dróg moczowych skutkuje zwiększeniem ryzyka pojawienia się kamicy nerkowej oraz moczowodowej. Kolejną konsekwencją jest ryzyko infekcji bakteryjnej. Infekcje dodatkowo zwiększają ryzyko pojawienia się kamicy.
Objawy podobne do łagodnego przerostu stercza daje rak gruczołu krokowego. Należy zwracać uwagę szczególnie na objawy niecharakterystyczne dla BPH, np. krwawienie z cewki moczowej. Standard diagnostyki łagodnego przerostu obejmuje badanie per rectum oraz ultrasonograficzne. Podejrzenie raka stercza można potwierdzić lub wykluczyć poprzez biopsję gruczołu.
Leczenie rozrostu prostaty
Leczenie rozrostu prostaty zawsze jest zindywidualizowanym procesem terapeutycznym obejmującym wspólne decyzje lekarza oraz chorego. Należy zwrócić uwagę, że każda interwencja chirurgiczna lub farmakologiczna niesie za sobą ryzyko potencjalnego wystąpienia działań niepożądanych. Dobór odpowiednich środków ma na celu zapewnienie wymiernych korzyści z leczenia, które przewyższają potencjalne ryzyko. BPH nie jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, leczenie powinno być zatem dobierane zgodnie z możliwymi korzyściami. Leki używane w terapii to wyciągi z roślin np. boczni piłkowanej, takie jak Prostamol Uno, leki wybiórczo miorelaksacyjne oraz terapia hormonalna. Chirurgiczne metody leczenia przerostu stercza są czasem niezbędne w trakcie skutecznej terapii gruczolaka prostaty. W przypadku zastoju moczu, w trybie ostrym, zakładany jest cewnik do pęcherza moczowego. Bagatelizowanie objawów przerostu prostaty nie jest dobrym pomysłem. Mimo małego ryzyka stanów zagrożenia zdrowia w początkowych fazach choroby, leczenie należy wdrożyć możliwie szybko w celu uniknięcia pośrednich skutków rozrostu prostaty.
Materiał partnera zewnętrznego
